تحقیق شرکتهای حسابداری؛ حسابداری شرکتهای تعاونی و سهامی

تعریف حسابداری (سنتی)

حسابداری عبارتست از : فن ثبت، طبقه بندی و تلخیص فعالیتهای مالی یک مؤسسه در قالب اعداد قابل سنجش به پول و تفسیر نتایج حاصله از بررسی این اعداد.

به طوری که از تعریف مذکور استنباط می شود، حسابداری به عنوان یک فن شناخته شده است. ممکن است حسابداری یک فن باشد ولی دیدگاه های جدیدتری نیز اخیراً برای حسابداری مطرح شده است که به ذکر هر یک از آنها می پردازیم.

1-حسابداری به عنوان یک فعالیت خدماتی

انجمن حسابداری رسمی آمریکا (AICPA) در سال 1970 حسابداری را تحت عنوان یک فعالیت خدماتی که وظیفه آن تهیه اطلاعات مقداری (ماهیتاً مالی) می باشد، تلقی نموده است.

2- حسابداری به عنوان زبان واحد اقتصادی

حسابداری به عنوان وسیله ارتباط اطلاعات مطرح شده و فعالیتهای مختلف یک واحد اقتصادی از طریق گزارشهای مالی که در زبان حسابداری به کار گرفته شده است، ارائه می گردد. کمیته تحقیقات حسابداری (ARS) شماره 10، حسابداری را به عنوان زبان واحد اقتصادی مطرح نموده است.

3- حسابداری به عنوان ثبت تاریخی

حسابداری به عنوان وسیله ای که تاریخچه سازمان و معاملاتی که به وقوع پیوسته را نشان می دهد، تلقی می گردد.

4- حسابداری به عنوان یک سیستم اطلاعاتی

حسابداری همیشه به عنوان یک سیستم اطلاعاتی مطرح بوده است. در این نظریه فرض شده است که در یک فرآیند، اطلاعاتی هستند که باید در سیستمی منظم به استفاده کنندگان منتقل شود.

5- حسابداری به عنوان واقعیت اقتصاد جاری

حسابداری به عنوان وسیله ای که منعکس کننده واقعیتهای اقتصادی است بیان شده...

6- حسابداری به عنوان دانشی نوین

چنانچه حسابداری را به دو بخش کلی : الف) مالی ب) صنعتی تقسیم نمود، حسابداری مالی می تواند به عنوان دانشی نوین مطرح شود و حسابداری صنعتی به عنوان فن مطرح گردد، از اینرو نمی توان تعریف واحدی برای حسابداری در نظر گرفت. به هر صورت اکنون موضوع مشخصی در تعریف حسابداری وجود ندارد. شاید در آینده تعریف یا دیدگاه جدیدتری بتواند تعریف جامعی از حسابداری بنماید.

کلیات

شرکتهای تعاونی متشکل از گروهی از اعضاء است که بر اساس نیاز مشترک دور هم جمع شده، با پیروی از قوانین تدوین شده به فعالیت می پردازند، در شرکت تعاونی نیاز مشترک مبنای تشکیل و ایجاد شرکت است، هدف اصلی آن حذف واسطه های غیر لازم در کسب و کار می باشد

تعریف شرکت سهامی

در ماده (1) قانون تجارت شرکت سهامی به صورت زیر تعریف شده است:

شرکت سهامی، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی آنها است .

هرچند که تعریف قو، تعریف جامعه و مانعی از شرکت سهامی نیست، با این وجود نشان می دهد که شرکت سهامی دارای شخصیت حقوقی مستقل از مالکان آن است. در ماده (4) قانون مذکور، شرکت سهامی به دو نوع تقسیم شده اند:

نوع اول شرکتهایی که مؤسسین آنها قسمتی از سرمایه را از طریق فروش سهام به مردم تأمین می کنند. این گونه شرکتها، شرکتهای سهامی عام نامیده می شوند.

نوع دوم شرکتهایی که تمام سرمایه آن در موقع تأسیس منحصراً توسط مؤسسین تأمین گردیده است. این گونه شرکتها، شرکتهای سهامی خاص نامیده می شود.