تحقیق سبک شعر غنایی

تحقیق حاضر با عنوان شعر غنایی تهیه گردیده که در آن به بررسی موضوعاتی چون منشأ ادب غنایی، عوامل پیدایش شعر غنایی، سبک ادبیات غنایی، ادبیات غنایی و داستانی، بررسی اشعار حافظ، سعدی، بابا طاهر و ... پرداخته شده است.

بخشهایی از متن مقاله

غنا در لغت به معنی سرود، نغمه و آواز خوش طرب انگیز است و شعر غنایی به شعری گفته می شود که گزارشگر عواطف و احساسات شاعر باشد . ادبیات غنایی گونه ای از ادبیات است که با زبانی نرم و لطیف با استفاده از معانی عمیق و باریک به بیان احساسات شخصی انسان می پردازد و منظومه های غنایی چنان که از اسم آن هویدا است اشعاری است که برای بیان احساسات انسانی از عشق و دوستی و رنج ها و نامرادی ها و هر چه روح آدمی را متأثر می کند، پرداخته آید. این گونه اشعار که کوتاه بود در یونان باستان به همراهی سازی به نام لیر خوانده می شده ؛ و از این رو در زبان های فرنگی و اشعار غنایی، لیریک Lyric می گویند . اصولا ً در اکثر نقاط جهان اشعار عاطفی و عاشقانه و سوزناک با موسیقی همراه بوده است . در اروپا تروبادورها و در ایران عاشوق ها یا عاشیق ها و خیناگران، روستاییان و شبانان حافظ این سنت بوده اند . ...

منشأ ادب غنایی

شعر غنایی در دو معنی به کار می رود

اشعار احساسی و عاطفی - اشعار عاشقانه

در ادبیات، بیشترین معنی دوم معروف است و لذا ما محور بحث را بر آن می فهمیم. برخی از منتقدان اصل اشعار عاشقانه را به روابط مرد و زن در دوران مادرسالاری که جامعه تحت حکومت زن بود، مربوط کرده اند و اشعار عاشقانه را همان ستایش ها و دورادور اذکاری دانسته اند که مردان برای زن حاکم بر قبیله یا جامعه می سروده و می خوانده اند. به این ترتیب در عصر الهگان و در باب انواع مونث و در دوره ای که ریاست جوامع کشاورزی به عهده ی زنان بوده است، مدایح و اورادی در ستایش ایشان رواج داشته است که بعد ها به صورت سنن ادب غنایی در آمده است. در بسیاری از مناجات و اوراداگر به جای خدا معشوق را تصور کنیم در معنی خللی ایجاد نخواهد شد. زیربنای ادبیات عرفانی هم از این دیدگاه ها همان ادبیات غنایی است. عارفان نخستین فی الواقع ادب عاشقانه را تفسیر و تأویل عرفانی کرده اند و این معنی از تفسیرهای شیخ ابو سعید ابوالخیر در اسرار توحید کاملا آشکار است نمونه از مناجات کهن،فرامیر داوود است. این مناجات در اصل اشعار ملحونی است که با موسیقی همراه بود(داوود صوت خوشی داشت) و شبیه به اشعار عاشقانه است. ...

سبک ادبیات غنایی

چنان که گفته شد یک معنی ادب غنایی، اشعاری است که از احساسات و عواطف فردی سخن می گوید، دراین صورت شاعر، با نگاهی عاطفی و درونی به مسائل و مشکلات خود، رنگ فلسفی و و جامعه شناختی می دهد و با طرح دیدگاه های روانی و فلسفی، موقعیت انسان را در ارتباط با حیات و ممات، داشتن و نداشتن، خوشبختی و بدبختی، عشق و نفرت و امثال این ها به شکلی مؤثرو معمولا ً اندوهناک توصیف می کند.

معنی دیگر ادب غنایی اشعار عاشقانه است. اشعار عاشقانه در ادبیات ما سه نوع است، یا با معشوقی زمینی مواجه ایم، مثلا ً در غزل عارفانه یا معنوی مانند اکثر غزلیات مولانا و یا با معشوقی که گاهی زمینی است و گاهی آسمانی و نه این است و نه آن، مانند غزلیات تلفیقی حافظ.

چنان که اشاره شد زن مطرح در شعر غنایی در اصل یک ایزد بانوست. پس در توصیف او زبان شعر باید استعاری و به اصطلاح تصویری باشد ؛ یعنی از انواع تشبیه و مجاز و استعاره استفاده شود. اما نکته این است که با توجه به منشأ شعر غنایی این استعاره ها را می توان تأویل به حقیقت کرد؛ زیرا در واقع این استعاره ها همان صفات جادویی و آسمانی و اساطیری ایزد بانوان هم مانند حماسه اغراق جزو ذات شعر است و نباید آن را یک صنعت بدیعی محسوب داشت. ...